ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயர் - 6 - தத்தாத்திரேயர் யார்?

Lord Datta

தத்தாத்திரேயர் யார்?  யதுகுல  மன்னனின் சந்தேகம்

இப்படிப்பட்ட சின்னங்களைக் கொண்ட தத்தாத்திரேயர் தான் யார் என்பது குறித்து யதுகுல மன்னன் ஒருவனுக்கு தத்தாத்திரேயரே விளக்கியதாக கூறப்படும் கதை இது:

குழந்தைப் பருவத்தைக் கடந்து வாலிப வயதை எட்டிய தத்தாத்திரேயர் வீட்டை விட்டு வெளியேறி சுதந்திரமாக காடுகள், மலைகள், என அங்கும் இங்கும் சென்றவாறு இருந்தார். பார்பதற்கே விசித்திரமாகவும் அருவருப்பாகவும், ஒழுக்கமற்றவர் போலவும் இருந்த அவர் பல நேரங்களில் நிர்வாணமாகவும் காட்சி தந்தார். தன்னை நாடி வருபவர்கள் இந்த உலகமே மாயை என்பதை புரிந்து கொண்டுள்ளார்களா என்பதை நன்கு சோதித்துப் பார்த்தப் பின்னரே தன்னிடம் அவர்களை ஆண்ட விட்டார். இப்படியாக அவர் வாழ்ந்து கொண்டு இருந்த இடம் யதுகுல மன்னன் ஒருவன் ஆட்சியில் இருந்தது. அந்த மன்னன் பல நேரங்களில் மாறுவேடம் அணிந்து கொண்டு நகரில் பல இடங்களிலும் சுற்றித் திரிந்து நாட்டின் நிலைமையை கண்காணித்துக் கொண்டு வந்தான். அப்படிப்பட்ட நிலையில்தான் ஒரு நாள் பிச்சைக்காரனைப் போல வேடமணிந்து திரிந்து கொண்டு இருந்த தத்தாத்திரேயரைப் பார்த்தான். அவனுக்கு அப்போது தத்தாத்திரேயர் யார் என்பது தெரியாது.

கவலை இன்றி அந்த பிச்சைக்காரன் தன்பாட்டிற்கு ஒரு பாடலைப் பாடியவாறு சுற்றி திரிந்து கொண்டு இருந்த தத்தாத்திரேயரைக் கண்ட மன்னன் மனதில் ஒரு சந்தேகம் எழுந்தது. அதற்கு முன்னரும் அவன் பலமுறை தத்தாத்திரேயரை அதே தோற்றத்தில் பல இடங்களிலும் சுற்றித் திரிந்து கொண்டு இருந்ததைக் கண்டு உள்ளான்.  ஆனால் அத்தனை முறையும் அவர் பிச்சைக்காரராக இருந்தாலும் அவர் முகம் ஒரு தேஜஸ்சுடன் இருப்பதைக் கண்டான். ஆகவே இன்றும் அவரைக் கண்ட மன்னன்  யோசனை செய்யலானான். அந்த மன்னனும் மெத்த பாண்டித்தியம் கற்றவன். அனைத்து சாஸ்திரங்களையும் அறிந்தவன் என்பதினால் அவனால் நாட்டு மக்களின் நிலையை நன்கு அடையாளம் கண்டு கொள்ள முடியும். அதனால்தான் அந்த மன்னனுக்கு சந்தேகம் எழுந்தது. இத்தனை தேஜஸ்சான முகத்துடன் உள்ள இவன் பிச்சைக்காரனாக இருக்க முடியுமா? முகத்திலோ கவலைக் கோடுகள் எதுவுமே இல்லை. எதோ தான்தான் இந்த ராஜ்யத்தை ஆண்டு வருபவன் போல அல்லவா கவலை இன்றி கம்பீரமாக சுற்றி அலைந்து கொண்டு இருக்கின்றான். இத்தனை பெரிய சாம்ராஜ்யத்தை ஆண்டு வரும் தனக்கு அடியாட்களும், சம்பத்துக்களும் அளவில்லாமல் நிறைந்து கிடக்கின்றன. ஆனாலும் அனைத்து சுகபோகங்களையும் அனுபவித்தும் தனக்கே மனதில் நிம்மதி இல்லை. ஒன்றும் அற்ற அனாதைப் பிச்சைக்காரன் இவனால் எப்படி முகத்தில் கவலைக் கோடே இல்லாமல் சுற்றி அலைய  முடிகின்றது.?  விடை கிடைக்கவில்லை.

ஆகவே சில நாட்கள் அந்த பிச்சைக்காரன் சென்ற இடங்கள் அனைத்துக்கும் அவனைத் தொடர்ந்து அந்த மன்னன் செல்லலானான். அவன் செய்து கொண்டு சென்ற சேஷ்டைகள் அளவில்லாமலும், ஆச்சர்யம் தருவதாகவும் இருந்தது. ஆனாலும் அந்த பிச்சைக்காரனைப் பற்றி அவனால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை என்பதினாலும் அவன் நிச்சயமாக பிச்சைக்காரனாக இருக்க முடியாது என்ற தீவீரமான எண்ணமும் சேர்ந்து கொண்டது.  மனதில் ஆவல் அதிகரிக்க அந்த பிச்சைக்காரனிடமே சென்று அவன் யார் என்று கேட்டு விடலாம் என நினைத்தபடி அவரிடம் சென்றான். ஒரு தனியான இடத்தில் பிச்சைக்காரன் உருவில் நின்று கொண்டு இருந்த தத்தாத்திரேயரிடம் சென்று அவன் கேட்டான் ' ஐயா, உங்களைப் பார்த்தால் ஒரு பிச்சைக்காரனைப் போல தெரியவில்லை. முகத்தில் அதி தேஜஸ் தெரியும் நீங்கள் நிச்சயமாக பிச்சைக்காரனாக இருக்க முடியாது. ஒரு சந்நியாசி அல்லது மாபெரும் முனிவராகவேதான் நீங்கள் இருக்க வேண்டும் என மனம் நினைக்கின்றது. ஆகவே உண்மையிலேயே நீங்கள் யார் என்பதைக் கூறுவீர்களா' எனப் பணிவோடு கேட்டான். பிச்சைக்கார உருவில் இருந்த தத்தாத்திரேயர் '' மன்னா, காடுகளிலும், மேடுகளிலும் மலைப்பிரதேசத்திலும், தெருவிலும் சுற்றி அலையும் பிச்சைக்கார பரதேசி எனக்கும் மதிப்பு மிக்க சாது சந்நியாசி மற்றும் முனிவர்களுக்கும் என்ன அப்பா சம்மந்தம் இருக்க முடியும்? இந்த சாதாரண தெருப் பிச்சைக்காரனை அவர்களுடன் ஏன் ஒப்பிடுகிறாய்?''

அதைக் கேட்ட மன்னனின் சந்தேகம் மேலும் வலுத்தது. பிச்சைக்காரன் என்று கூறிக் கொள்ளும் இவர் மன்னன் என்னைக் கண்டு பயப்படவும் இல்லை, என்னை வணங்கவும் இல்லை. எதோ ஒரு நண்பனுடன் பேசுவது போல அல்லவா பேசுகிறார். ..........இவர்  நிச்சயமாக பிச்சைக்காரராக இருக்க முடியாது. ஏன் எனில் எவர் பதில் கூறும்போதுக் கூட அலட்சியமாக அல்லவா கூறுகிறார்.  இவர்  தன்னைப் பற்றி எதையோ மறைக்கின்றார் என எண்ணிய  மன்னன் மீண்டும் அவரிடம் கேட்டார்''. இல்லை ஐயா, நீங்கள் உங்களைப் பற்றி எதையோ மறைக்கின்றீர்கள் என்றே என் மனம் கூறுகின்றது. தயவு செய்து உண்மையாகவே நீங்கள் யார் என்பதை எனக்குக் கூறுவீர்களா?. என் ஐயத்திற்கு விடை தாருங்கள் ஐயா'' எனக் கேட்டார். தத்தர் முகத்தில் அதைக் கேட்டு எந்த சலனமும் ஏற்படவில்லை. '' அப்பனே, உன் ஐயத்துக்கு நான் என்ன விளக்கம் தர முடியும். நீயோ இந்த நாட்டையே ஆளுகின்ற மன்னன். உனக்குத் தெரியாத விஷயம் என்ன அப்பனே இருக்க முடியும்?'' என்று கூறினார்.

மன்னன் மனதில் தீர்மானமாக எண்ணினார், இவர் நிச்சயமாக பிச்சைக்காரர் இல்லை. ஏதோ வேஷம் போடுகிறார். தான் யார் என்ன்பதைக் காட்டிக் கொள்ள விரும்பவில்லை. ஆகவே எவர் ஒரு பெரிய யோகா புருஷராகவே இருக்க வேண்டும். காரணம் இவர் முகத்தில் அகம்பாவம் தெரியவில்லை. ஆணவமும் இல்லை. ஆனால் தானே உண்மை என்ற உணர்வு உள்ளது. அன்பு ஒழுக அச்சம் இன்றி, அதே நேரத்தில் அடக்கமாக தன்னை மறைத்துக் கொள்ளும் விதத்தில் பதில் தருகிறார் என எண்ணியவாரே மீண்டும் பவ்வியமாக கேட்டார் '' சுவாமி என்னைப் போன்ற அரசர்களிடம் இல்லாதது எதுவும் இல்லை. அது உண்மை. இத்தனை  பெரிய தேசத்தையும் ஆட்சி செய்கின்றேன். நான் இட்ட பணியை செய்ய ஆயிரம்பேர் காத்து இருக்கின்றார்கள். இத்தனை சுகபோகங்கள் இருந்தும் மனதில் அமைதி இன்றி சாதுக்களையும், சன்யாசிகளையும் நாடிப் போய் மன அமைதிக்கு வழி கேட்கின்றோம். ஆனால் நீங்களோ  அச்சமும் இன்றி, ஆசைகளும் இன்றி உலகப் பற்றும் இன்றி எப்படி ஐயா இப்படி சுற்றித் திரிகின்றீர்கள்?  தயவு செய்து என் வணக்கங்களை ஏற்றுக் கொண்டு பிச்சைக்கார வேடத்தில் உள்ள நீங்கள் யார் என்பதை தயவு செய்து தெரியப்படுத்துங்கள். . எதுவே என் பிரார்த்தனை''  என மன்னன் கேட்டான் .

இந்த மன்னன் ஒழுக்கம் நிறைந்தவன். சாது சன்யாசிகளை மதித்து நடப்பவன். நாணயமானவன். ஆகவே இவனை பரிட்ஷை செய்தது போதும் என எண்ணிய தத்தாத்திரேயர் அவனிடம் ''சரி அதோ அந்த ஒதுக்குப்புறமான இடத்தில் சென்று அமர்ந்து கொண்டு அனைத்தையும் பேசுவோம்'' எனக் கூறியப் பின் அந்த மன்னனை ஒரு ஒதுக்குப்புறமான இடத்துக்கு  அழைத்துச் சென்று அவருடன் அமர்ந்து கொண்டு கூறலானார்.

''மன்னா, நான் கூறுவது அனைத்தையும் பொறுமையுடன் கேள். அனைத்து சுக போகங்களும் உன்னை சூழ்ந்து உள்ளதாகக்  கூறினாயே , அவை அனைத்துமே மாயைதான். உன்னிடம் ஜடமாக உள்ள வெளியுலகப் பொருட்களை வைத்துக் கொண்டு என்னுடன் ஏன் சம்மந்தப்படுத்திக் கொள்கின்றாய்?. உன்னிடம் உள்ள அந்த ஜடப் பொருட்கள் என்னிடமும் இருந்தால் என்னால் அவற்றுக்குப் பெருமையே தவிர அதனால் எனக்குப் பெருமை கிடையாது. அதனால்தான் மன மகிழ்ச்சியோடு என்னால் சுற்றித் திரிய முடிகின்றது. நான் யார் என்பதை அறிந்து கொள்ள ஆர்வமாக இருக்கின்றாய் அல்லவா....இப்போது முழு கவனத்துடன் நான் கூறுவதைக் கேள். அதன் பின் நான் யார் என்பதை நீயே புரிந்து கொள்வாய்'' என்று கூறிய தத்தரை நிமிர்ந்து பார்த்தான் மன்னன்.

அடடா....எத்தனை பெரிய தத்துவத்தை இத்தனை சாதாரணமாகக் கூறி விட்டார் இவர் என எண்ணிய மன்னனுக்கு தன் மண்டையில் யாரோ சம்மட்டியால் அடித்தது போல இருந்தது. தத்தாத்திரேயர் அமைதியாகத் தொடர்ந்தார் '' மன்னா, இந்த உலகைப் படைத்த பரமாத்மன் பல்வேறு குணங்களைக் கொண்ட பல ஜீவராசிகளையும் படைத்து விட்டான். ஒற்றைக்கால் ஜீவன் முதல் பல கைகால்கள் கொண்ட ஜீவன் என எத்தனை உருவங்களைப் படைத்து விட்டான். ஆனால் என்ன அற்புதம் பார். அத்தனை ஜீவன்களிலும் இல்லாத அந்தராத்த்மா என்பதை மனிதர்களுள் மட்டும் அல்லவா வைத்துவிட்டான். அதனால்தான் தியானிப்பதின் மூலம் மனிதர்களால் அவர்களுக்கு உள்ளேயே உள்ள ஆத்மாவை அறிந்து கொள்ள முடிகின்றது. அதைப்  புரிந்து கொள்ள முடியாத உன்னைப் போன்றவர்கள்  ஞானிகள் , சன்யாசிகள் என பலரையும் தேடிப் போய் அதை புரிந்து கொள்ள வழி கேட்கிறார்கள்''.

உள்ளுக்குள்ளே உள்ள அந்தராத்மாவும் அதை இயக்கும்  சக்தியான எண்ணங்களைத் தவிர மற்ற அனைத்துமே ஜடப் பொருளாக, சதைப் பிண்டமாக, தசைகளுடன் கூடிய ஒரு உடலுடன் கூடிய தோற்றத்தை அல்லவா தந்தபடி உள்ளன.  நீ கூறியபடியே அந்த உடல் படும் வேதனையையும் இல்லாத ஒன்றை தேடி இடம் இடமாக அலையும் மூடத்தனத்தையும் எண்ணிப் பார்.  உன்னைப் போன்றவர்கள் உடல் சாது சஞாசிகளைப் போன்ற  பல உடல்களை தேடியல்லவா அலைகின்றது.  மனைவி, குழந்தை, சந்ததிகள், சந்தானங்கள், சேவகர்கள் என அனைத்தும் உள்ளபோதும் போதும் அது போதும் என்ற மனம் வரவில்லையே. அதை மீறி இன்னமும் வேண்டும் என ஏங்கி, ஏங்கி அலைவது ஏன்? பற்று....இந்த உலகப் பொருட்களில் வைத்து விட்ட பற்று...... அளவற்ற  ஆசை.... ஒவ்வொருவனுக்கும்  ஆழ்ந்து யோசிக்கும் திறமை இருந்தும் அவற்றைப் பற்றி நினைத்துப் பார்க்க அவன் மனம் மறுப்பது ஏன்? இந்த உடலே ஒரு மாயை. இதற்கு அழிவு நிச்சயம் எனும்போது இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தி அடையாமல் இல்லாத ஒன்றை ஏன் தேடி அலைந்து நிம்மதியை இழக்க வேண்டும்?. அதை ஒரு கணம் யாராவது நினைத்துப் பார்கின்றார்களா?''

தத்தர்  தொடர்ந்தார் '' சாதாரண துறவியான நான் யார் என்பதை தெரிந்து கொள்ள முயல்வதைவிட எனக்கு போதனை செய்த குருமார்கள் யார் என்பதை முதலில் தெரிந்து கொள். எனக்கு குருமார்கள் இருபத்தி நான்குபேர்கள்''. ...இப்படியாக விட்டு விட்டு தொடர்ந்து கூறிக் கொண்டு இருந்த தத்தாத்திரேயர் சொல்வதை தன்னை மறந்து கேட்டுக் கொண்டு இருந்த மன்னன் அவருக்கு இணையாக தான் அமர்வதா என எண்ணியவாறு மெல்ல எழுந்து அவர் காலடியில் சென்று அமர்ந்து கொண்டு அவர் கூறுவதை மேலும் கேட்கலானார். தன்னுடைய மனம் முழு அமைதி அடைந்து கொள்வது போல உணர்ந்தார்.

Our Sincere Thanks to 
Santhipriya

https://santhipriyaspages.blogspot.in/