ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயர் - 8 - காத்தவீர்யன் கதை -1

Kartha Veera - Lord Datta

தத்தாத்திரேயர் ஆசி பெற்ற காத்தவீர்யன்

மார்க்கண்டேயப் புராணத்தில் தத்தாத்திரேயர் எப்படி எல்லாம் தன்னை பூஜிப்பவர்களுக்கு அருள் புரிந்தார் என்பது விளக்கப்பட்டு உள்ளது. ஆனால் பிரகதியில் நடைபெற்ற ஒவ்வொரு சம்பவத்திற்கும் ஒவ்வொரு பின்னணிக் காரணம் உண்டு. அதனால் வரம் பெற்று அழிந்தவர்களும் உண்டு, ஆண்டு அனுபவித்தவர்களும் உண்டு. தத்தாத்திரேயர் சரித்திரத்தில் மிக மிக முக்கியமாக கூறப்பட வேண்டியவர்கள் பரசுராமர், ரேணுகா தேவி மற்றும் காத்தவீர்யன் என்ற மூவருமே.  இந்த மூவரின் கதையையும் தத்தாத்திரேயர் சரித்திரத்தில் கூறாவிடில் அந்த சரித்திரம் நிறைவு பெற்றதாக இருக்க முடியாது. தத்தாத்திரேயர் அருள் புரிந்த காத்தவீர்யன் கதை மூலம் பரசுராமர் மற்றும் ரேணுகாதேவியின் மகிமையையும் நாம் அறிந்து கொள்ள முடியும்.  

காத்தவீர்யன் கதை

காத்தவீர்யன் சூர்ய வம்சத்தில் உதித்தவன். கிருதவீர்யன் என்ற மன்னனுக்கும் அவன் மனைவி சுகந்தி என்பவளுக்கும் பிறந்தவன். அப்போது மகிஷ்மதி எனும்  சூர்ய நாட்டை ஆண்டு வந்தவர்கள் ஷத்ரிய வம்சத்தினர். அவர்களின் பிற்கால வம்சத்தினரே வடநாட்டில் உள்ள ஜெய்ஸ்வால் சமூகத்தினர் என்றும் கூறுகிறார்கள். அவர்களின் குருமார்கள் பார்கவா என்ற பிராமணர்கள். அவர்களை பிருகு என்றும் கூறுவார்கள். பாண்டித்தியத்தில் ஷத்ரியர்கள் பிராமணர்களுக்கு எந்த விதத்திலும் குறைந்தவர்கள் அல்ல. ஏனெனில் அவர்களும் வேதங்களை நன்கு கற்று அறிந்தவர்களே. அவர்களுக்கு அமைந்து இருந்த இயற்கையான வலிமையான உடல்வாகினால் அவர்கள் யுத்த வீரர்களாக இருக்க தகுதியானவர்களாக இருந்தார்கள். அதனால் அவர்கள் ஆட்சிப் பொறுப்பையும் ஏற்று இருந்தார்கள். பிராமணர்கள் அவர்களுக்கு வழிகாட்டியாக இருக்க ஷத்ரியர்கள் கொடை வள்ளல்களாக  இருந்தார்கள். அப்படிப்பட்ட வம்சத்தில் ஆட்சி செய்து வந்தவரே காத்தவீர்யனின் தந்தையான கிருதவீர்யன் என்ற மன்னன் ஆவார். கிருதவீர்யன் முன்ஜென்மத்தில் சம்பன் என்ற பெயரில் இருந்தவன். அந்த ஜென்மத்தில் அவன் செய்த பாவங்களினால் அவனுக்கு அதற்கு அடுத்த ஜென்மத்தில் புத்திர சோகம் ஏற்படும் என்ற சாபம் ச்யவன முனிவரால் ஏற்பட்டு இருந்தது.

பூர்வ ஜென்மத்தில் ச்யவன முனிவரிடம்  சாபம் பெற்று இருந்த  கிருதவீர்யன்  இந்த ஜென்மத்தில் பராக்கிரமசாலியான, மாபெரும் பாண்டித்தியம் பெற்ற மன்னனாக ஆட்சியில் இருந்தார். பல்வேறு யாகங்களை சிறப்பாக செய்தார். சோமவேதா என்ற பெரும் யாகத்தை நடத்தி பிருகு போன்ற முனிவர்களுக்கு நிறைய தானங்கள் செய்தார். ஒரு காலத்தில் யம தர்மராஜரின் சபையில் ஒரு அமைச்சராக அலங்கரிக்கப்பட்டவராக இருந்தவர் கிருதவீர்யன்.

ஆனால் அவருக்கு இருந்த ஒரே குறை, பூர்வ ஜென்மத்தில் பெற்று இருந்த சாபத்தினால் அவருக்கு பிறந்த எந்தக் குழந்தைகளுமே உயிருடன் இருக்கவில்லை. பிறந்து பிறந்து அத்தனை குழந்தைகளும் சில நாட்களிலேயே இறந்து போயின. வயதோ ஏறிக் கொண்டே போயிற்று. சந்ததியே இல்லாமல் உள்ள தனக்குப் பிறகு இத்தனை பெரிய நாட்டை ஆளப்போவது யார் என்ற கேள்வி அவர் மனதில் எழுந்து மனதை வாட்டியது. அந்த நிலையில் அரச சபை பண்டிதர்கள் சிலர் இதற்க்கு என்ன பரிகாரம் செய்யலாம் என்று பிரகஸ்பதி மற்றும் மாபெரும் முனிவரான யாக்கியவல்யரிடம் சென்று அவர்களது ஆலோசனைக் கேட்கலாம் என கிருதவீர்யனிடம்  அறிவுறுத்தினார்கள்.  யாக்கியவல்யரிடம் நேரில் சென்று பேசுவதற்கு கிருதவீர்யனுக்கு மனோ திடம் கிடையாது. காரணம் அவருக்கு தான் சமமானவன் அல்ல என்ற எண்ணமே காரணம். ஆகவே அவன் தனது மனைவியை யாக்கியவல்யாரின் மனைவியிடம் அனுப்பி அவளது உதவியை நாடினான்.

யாக்கியவல்யருக்கு இரண்டு மனைவிகள் இருந்தார்கள். ஒருவள் பெயர் பெயர் கல்யாணி மற்றும் மற்றவளின் பெயர் மைத்ரேயி என்பது. அவர்களில் மைத்ரேயி மகா பாண்டித்தியம் பெற்றவள். ஆகவே அவளிடம் சென்ற கிருதவீர்யனின் மனைவி தனது கணவரின் சங்கடத்தைக் கூறி அழுதாள். ச்யாயன முனிவரிடம் பெற்று இருந்த சாபத்தினால் இந்த ஜென்மத்தில் பிறந்த எந்தக் குழந்தையுமே உயிருடன் இல்லை என்பதினால் ஒரு குழந்தையாவது உயிருடன் இருக்க ஏதாவது வழி கூறுமாறு அவளிடம் கெஞ்சிக் கேட்டாள்.

மைத்ரேயியும் அவள்மீது பரிதாபப்பட்டு சில விரதங்களைக் கூறி அவற்றை கடுமையாக அனுஷ்டித்து வந்து தத்தாத்திரேயரை வழிபட்டால் அவள் குறை தீரும் எனக் கூறி அனுப்பினாள். அதே நேரத்தில் மற்றொரு முனையில் கிருதவீர்யனும் பிரகஸ்பதியை சந்தித்து தனது குறைக்கான நிவாரணம் கேட்டார். பிரகஸ்பதியும் தனக்கு தத்தாத்திரேயர் உபதேசித்த சூரிய மந்திரத்தை அவனுக்கு கற்றுக் கொடுத்து அதை உபாசனை செய்து தத்தாத்திரேயரை வழிபட்டால் நிச்சயம் சாப விமோசனம் கிடைக்கும் என்று கூறினார். ஆக கணவனும் மனைவியும் மைத்ரேயி மற்றும் பிரகஸ்பதி கூறிய இரண்டு அனுஷ்டானங்களையும் முறை தவறாமல் கடைப்பிடித்தார்கள். அடுத்த சில மாதங்களிலேயே கிருதவீர்யனின் மனைவி கர்பமடைந்து ஒரு அழகான ஆண் குழந்தைப் பெற்று எடுத்தாள். ஆனால் சிறு குறை. பிறந்த குழந்தை கை விளங்காத முடமாக இருந்தது. ஆனாலும் தத்தாத்திரேயர் அருளினால் ஒரு குழந்தையாவது பிறந்து உயிருடன் உள்ளதே என மகிழ்ச்சியோடு அதை மனபூர்வமாக ஏற்றுக் கொண்டார்கள். பிறந்த குழந்தை முடமாகப் பிறந்ததற்கு  இன்னொரு பின்னணி சாபம் இருந்தது . அது என்ன?

Our Sincere Thanks to 
Santhipriya


https://santhipriyaspages.blogspot.in/