ஸ்ரீ தத்தாத்ரேயர் - 9 - காத்தவீர்யன் கதை - 2

Kartha Veera - Lord Datta

முன் ஒரு ஜென்மத்தில் மகாவிஷ்ணுவின் சேனையில் முக்கியமான ஒரு வீரனாக இருந்தவர் சுதர்சனம் என்ற சக்கரம். அந்த காலகட்டத்தில் பல்வேறு நிலைகளில் திருமால் யுத்தம் செய்து பல அரக்கர்களை அழிக்க வேண்டி இருந்தது.  அந்த நேரங்கள் அனைத்திலும் சுதர்சனே திருமாலுக்கு பெரும் துணையாக ஆயுதங்களை ஏந்தி நின்று இருந்தார். யுத்தங்களில் விஷ்ணு வெற்றி பெற்றபோதேல்லாம் தன்னால்தான் அந்த வெற்றி கிடைத்தது போல பிறர் எதிரில் காட்டிக் கொண்டார். அதை திருமாலும் அறிந்து இருந்தார். முதலில் அவர் அப்படி பைத்தியக்கரத்தனமாக செய்து வந்ததை என்றாவது ஒரு நாள் மாற்றிக் கொள்வான் என எதிர்பார்த்தார். ஆனால் சுதர்சன் தனது கர்வத்தை குறைத்துக் கொள்வதாக தெரியவில்லை.

அனைவரிடமும் தான் இல்லை என்றால் திருமாலுக்கு யுத்தத்தில் வெற்றி கிட்டுவது கடினம் என்பது போல பரவலாக ஒரு பிரமையை தோற்றுவித்தார். ஆகவே ஒருநாள் திருமாலுக்கு கோபம் வந்து விட்டது. சுதர்சனை அழைத்துக் கூறினார். என்னுடைய வெற்றி அனைத்தும் உன்னால்தான் வந்தது என்பது போல போலி நாடகத்தை நீ ஆடி வருகிறாய். இனி என் முன் நிற்காதே... ஓடிப் போ...அடுத்த பிறவியில் நீ கை இல்லாத மூடமாகப் பிறந்து என் கையினாலேயே உன் மரணத்தை அடைவாய் என சாபமிட்டு அனுப்பி விட்டார். அந்த சாபத்தினால்தான் சுதர்சன் இப்போது கை இல்லாத மூடமாக கிருதவீரன் தம்பதிகளுக்குப் பிறந்து இருந்தார்.

குழந்தை வளர்ந்து பெரியவனாயிற்று. வம்சாவளிப் பெயரையும் சேர்த்து அவனுக்கு காத்தவீர்யன் எனப் பெயரிட்டார்கள். அங்ககீனத்தைத் தவிர காத்தவீர்யனுக்கு வேறு எந்தக் குறையுமே இல்லை. அதி புத்திசாலியாக இருந்தான். ஆனால் அவன் பெற்றோர்களோ கையில்லாத பிள்ளை என்ன செய்வான் என்றக் கவலையிலேயே காலத்தை ஓட்டி மரணம் அடைந்து விட்டார்கள். கிருதவீர்யன் பதவிக்கு வரும் முன்னரே அவருடைய முன்னோர்கள் பிராமணர்களுக்கு பல விதங்களிலும் உதவி செய்து அவர்களுக்கு நிறைய தானங்களும் செய்து இருந்தார்கள். ஆகவே பிராமணர்களும் நல்ல நிலைக்கு வந்து ஷத்ரியர்களுக்கு இணையான செல்வந்தர்களாக ஆகத் துவங்கினார்கள். காலம் ஓடியது. பல்வேறு காரணங்களினாலும், யுத்தங்களினாலும் ஷத்ரியர்களின் செல்வம் கரையத் துவங்க ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் கஷ்டப்படத் துவங்கினார்கள். ஆகவே அவர்களின் முன்னோர்கள் உதவி செய்த பிராமணர்களிடம் சென்று தமக்கு உதவுமாறு வேண்டினார்கள். ஆனால் அப்போது கர்வம் பிடித்து தலைகனம் ஏறிவிட்ட  பிராமணர்கள் தாம் எப்படி அத்தனை உயர்ந்த நிலைக்கு வந்தோம் என்பதை மறந்து ஷத்ரியர்களுக்கு உதவி செய்ய மறுத்து அவர்களை அவமானப்படுத்தி துரத்தினார்கள்.

அதனால் ஷத்ரியர்கள் மற்றும் பிராமணர்கள் இடையே பகை ஏற்பட்டது. ஷத்ரியர்கள் பிராமணர்களை பழி வாங்கத் துவங்கினார்கள். பிராமணர்களின் வீடுகளில் இருந்த செல்வங்களை கொள்ளை அடிக்கத் துவங்கினார்கள். ஷத்ரியர்களின் தொல்லையை தாங்க முடியாமல் பிராமணர்கள் ஊரை விட்டு ஓடத் துவங்கினார்கள். அந்த நேரத்தில்தான் பிராமண வம்சமான பிருகு வம்சத்தில் அத்ரி ரிஷியும், ஷத்ரியர்கள் வம்சத்தில் காத்தவீர்யனும் பிறந்து இருந்தார்கள்.

கிருதவீரன் மறைந்தப் பின் அவர் விட்டுச் சென்ற ராஜ்ய பரிபாலனத்தை ஏற்குமாறு காத்தவீர்யனிடம் அமைச்சர்கள் கூறினார்கள். ஆனால் காத்தவீர்யானோ முடமாக உள்ள தன்னால் ஆட்சிப் பொறுப்பை  ஏற்க இயலாது என மறுக்க அவர்கள் அவனை கட்டாயப்படுத்தி ராஜ்ய பரிபாலனத்தை ஏற்க வைத்தார்கள். அப்போது அவன் அமைச்சரவையில் இருந்த கர்க்கா என்ற முனிவர் அங்ககீனமாக அவன் பிறந்து இருந்தாலும் முறைப்படி தத்தாத்திரேயரை வேண்டி வணங்கி வந்தால் அவர் அவனது அங்ககீனத்தை விலக்குவார் என அறிவுரைக் கொடுக்க காத்தவீர்யனும் ராஜ்ய பரிபாலனத்தை ஏற்றப் பின் தத்தாத்திரேயரை தரிசிக்க நினைத்தான்.

அந்த நேரத்தில் அங்கு வந்த நாரத முனியும் அவனிடம் பத்ரதீபா பிரதிஷ்டா எனும் ஹோமம் செய்து தத்தாத்திரேயரை வணங்கித் துதித்தால் அவருடைய அருளினால் அவனுக்கும் விளங்காத கைகள்  நல்ல நிலைக்கு வரும் என்றார். அந்த நேரத்தில் தத்தாத்திரேயர் மாபெரும் யோக புருஷராக வலம் வந்து கொண்டு இருந்தார். அவரை ரிஷி முனிவர்கள் தரிசித்தவண்ணம் இருந்தார்கள். ஆகவே தானும் அவரிடம் சென்று தரிசித்து அவரிடம் தனது அங்ககீனம் விலக அருள் பெற வேண்டும் என எண்ணியவன் சாதாரணமாக தத்தாத்திரேயர் ஸ்நானம் செய்யும் நீர் நிலைகளில் சென்று அவரை தேடத் துவங்கினான். அப்போது அவன் வயது பன்னிரண்டே ஆயிற்று.

அவனும் முனிவர்களின் அறிவுரைப்படி நர்மதை நதிக்கு சென்று குளித்துவிட்டு பத்ரதீபா பிரதிஷ்டா எனும் ஹோமம் செய்து விட்டு தத்தாத்திரேயரை தேடி அலைந்தான். அனைத்து இடங்களிலும் சென்று தேடித் திரிந்தவன் ஒரு வழியாக மலை அடிவாரத்தில் இருந்த ஒரு குகைக்குள் இருந்த தத்தாத்திரேயரை சந்தித்து அவரை துதித்து வணங்கினான். தன்னுடைய முடமான கைகள் நன்கு குணமடைய வேண்டும் என்று அவரிடம் பிரார்த்தனை செய்தான். அவரை பலவாறு போற்றித் துதித்தான். தத்தருக்கு அவன் வந்த காரணம் புரியாதா என்ன? அவர்தான் நாடகப் பிரியர் ஆயிற்றே. வந்தவர் யாரையும் தன்னிடம் எந்த அளவு நம்பிக்கை வைத்து வந்துள்ளார்கள் என்பதை சோதனை செய்து பார்க்காமல் அவர்களை அவர் அருள் புரிவது இல்லையே. ஆகவே எப்போதும் போல தனது நாடகத்தை துவக்கினார். தான் ஒரு சாதாரண சன்யாசியே எனக் கூறி விட்டு தனக்கு பணிவிடை செய்யுமாறு கூறினார். வந்தவனுக்கும் அவரைப் பற்றிய அனைத்து விவரங்களும் தெரியும் என்றதினால் அவர் கூறியபடியே அவருக்கு பணிவிடை செய்யலானான். வந்துள்ளவன் முடமானவன் என்பதைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் தத்தாத்திரேயேர் அவனுக்கு பல வேலைகளையும் தந்து சக்கையாகப் பிழிந்தார்.

வந்தவனுக்கோ தனக்கு தத்தாத்திரேயரைக் காண வேண்டும், அவர் அருளைப் பெற்று கைகள் குணமடைய வேண்டும் என்ற ஒரே குறிகோள்தான் என்பதினால் அவர் கொடுத்த வேலைகளை முகம் கோணாமல் செய்தான். அவனை எத்தனைக் கொடுமைப்படுத்தினாலும் அவன் அசைந்து கொடுப்பதாக இல்லை என்பதினால் தத்தர்  அவன் பக்தியைக் கண்டு மனம் மகிழ்ந்து ஒரு நாள் அவனுக்கு காட்சி தந்து அவனுக்கு என்ன வேண்டும் என்று கேட்டார். அவன் அவரிடம் கேட்டான்  'ஸ்வாமி , இன்றுதான் என் வாழ்வில் வசந்தம் வீசிய நாள். எனக்கு என் குடிமக்களைக் காப்பது கடமை. ஆனால்  முடமான என்னால் எப்படி அவர்களைக் காப்பாற்றுவது? அவர்களைக் காப்பாற்றும் கடமையை திறமையாக செய்ய முடியாமல் என் கைகள் தடையாக உள்ளதே. ஆகவே என்னுடைய அங்ககீனமான கைகால்கள் குணமாக வேண்டும். எனக்கு ஆயிரம் கைகள் வேண்டும். என்னை எதிர்ப்பவர்கள் தோற்று  ஓட வேண்டும். அந்த அளவு எனக்கு பலத்தை கொடுங்கள்.  ஸ்வாமி... என் பெயரைக் கேட்டாலே தீமைகளும், தீமைகளை செய்பவர்களும் அஞ்சி ஓட வேண்டும். என் செல்வத்துக்கு குறையே வரக் கூடாது. என்னை நல் வழியில் நடத்தி செல்பவர்கள் என்றும் எனக்கு துணையாக நிற்க வேண்டும். நான் என்றும் இளமையோடு இருக்க வேண்டும். நான் தர்ம நெறி தவறிச் செல்லும் கட்டத்தில் என்னை விட பலசாலியும் என்னை விட பெருமை மிக்கவனால் மட்டுமே என் உயிரைப் பறிக்க முடியும் என்ற வகையில் என் வாழ்வு இருக்க வேண்டும். எனக்கு நீங்கள் இப்படிப்பட்ட வரங்களை தரவேண்டும் ஸ்வாமி' என பவ்வியமாகக் கேட்டான்.

தத்தாத்திரேயரும் அவன் கேட்ட அனைத்து வரங்களையும் தந்தது மட்டும் இல்லாமல் அவன் எந்த லோகத்துக்கும் எளிதில் போய்வர ஒரு தேரையும் தந்தார். அவன் அவரை பலமுறை வணங்கி எழுந்தான். அவர் கால்களை பற்றிக் கொண்டு ஆனந்தக் கண்ணீர் விட்டான். தான் பெரும் பலசாலி ஆகி விட்டதை உணர்ந்தான். ஆயிரம் கைகளையும் கொண்ட மிதப்பும் கூடவே இருந்தது. கேட்ட அனைத்து வரங்களையும் பெற்றுக் கொண்டு காத்தவீர்யன் திரும்பிப் போகும் வழியில் ஒரு ஆசரி கூறியது 'அதிக  இறுமாப்புக் கொள்ளாதே மூடனே... நீ பெற்ற வாரங்களுக்கும் காரணம் பிராமணர்களே என்பதை மறக்காதே.... அவர்கள் துணை இன்றி ஷத்ரியன்  உன்னால் நாட்டை ஆளமுடியாது என்பதை மறக்காதே'.  இதென்ன நல்ல காரியம் முடிந்து திரும்பும் வழியில் அபசகுனம் போல எதோ குரல் ஒலிக்கின்றதே. ஒரு வேளை அது என் மீது பொறாமைக் கொண்ட வாயு பகவானின் குரலாக இருக்கலாம் என நினைத்தபடி அதை உதாசீனப்படுத்திவிட்டு நாடு திரும்பினான்.

நாடு திரும்பிய மன்னனின் நிலையைக் கண்டவர்கள் பெருமைக் கொண்டார்கள். அந்த மன்னனும் அடிக்கடி மலைப் பகுதிக்குச் சென்று தத்தாத்திரேயரை வணங்கி  அவர் ஆசியை பெற்று வந்ததினால் திறமையாக நாட்டை ஆண்டு வந்தான். தான தர்மங்கள் செய்தான். பெரியோர்களை மதித்து நடந்தான். எளியோரை வலிமையானவர்கள் ஆட்டிப் படைப்பதை தடுத்து நிறுத்தினான். அதனால் கடவுளுக்கு அடுத்து காத்தவீர்யன் என்ற அளவு அனைவரும் புகழும் வண்ணம் அவன் பெயர் அனைத்து இடங்களிலும் பரவியது.

அடிக்கடி தத்தாத்திரேயரை சந்தித்து அவரது ஆசிகளைப் பெற்றுக் கொண்டு காத்தவீர்யன் மக்கள் நலனை முக்கியமாக கொண்டு சுமார் 85000 ஆண்டுகள் ஆட்சி நடத்தியதாகக் கூறுவார்கள். தத்த  சரித்திரத்தில் காத்தவீர்யனை தத்தர் 'அர்ஜுனா' என அழைப்பதைக் காணலாம். இப்படியாக நல்லாட்சி நடத்தி வந்த காத்தவீர்யன் மீது ராவணன் பொறாமைக் கொண்டான். அப்போது ராவணன் பல நாடுகளின் மீதும் படையெடுத்து திக்விஜய யாத்திரையை மேற்கொண்டு இருந்தான். அவன் காத்தவீர்யன் இருந்த நாட்டிற்கும் வந்து நதிக் கரையில் குளித்துக் கொண்டு இருந்தபோது ராவணனுக்கு புத்தி புகட்ட எண்ணியா காத்தவீர்யன் அவனை குளிக்க விடாமல் தனது ஆயிரம் கைகளினாலும் ஆணைப் போல நீரை தடுத்து நிறுத்தினான். அதனால் கோபமடைந்த ராவணன் அவனுடன் யுத்தம் செய்யத் துவங்க தத்தாத்திரேயரின் அனுக்கிரகத்தைப் பெற்று இருந்த காத்தவீர்யன் ராவணனை யுத்தத்தில் தோற்கடித்து சிறை பிடித்தான். ஆனால் புலத்தியர் என்ற முனிவர் கேட்டுக் கொண்டதின் பேரில் ராவணனை விடுவித்தான். அதன் பின் காத்தவீர்யன் நாடெங்கும் தத்தாத்திரேயரின் அனகாலஷ்மி விரத மகிமையை பரப்பி நல்ல முறையில் ஆண்டு வந்தான். நேரம் கிடைத்தபோதெல்லாம் பூஜை செய்தபடி இருந்தான். 

Our Sincere Thanks to 
Santhipriya


https://santhipriyaspages.blogspot.in/